Твоето „оди си“ како магнет ме влече кон тебе. Напразно дремам надевајќи се дека нешто ќе се смени. Копнежот во мене полека гасне, и пак се пали. Повторно се рефрешираат старите мемории. Мечтаам за твоето тело насладувајќи се во сопствените мисли. Треперам само од замислите, и дури и без да ме допреш - вода сум. Полека ми се клизаат рацете надолу настојувајќи да ми ги задоволат сопствените потреби. Бедно е да бидам во сопственото тело. Отфрлена по милион пати повторно се враќам собирајќи трошки надеж за нас. Се самозадоволувам превртувајќи ги сопствените мемории на твоето тело..
Твоето „крај е“ како магнет ме влече кон тебе. Копнежот во мене гасне и се пали.. Уморна од сопствените напори, се борам со сопствените чувства и страсти.. Како ли,о како да ги исклучам и умот и срцето што ме туркаат повторно,и повторно кон тебе?!
Твоето „крај е“ како магнет ме влече кон тебе. Копнежот во мене гасне и се пали.. Уморна од сопствените напори, се борам со сопствените чувства и страсти.. Како ли,о како да ги исклучам и умот и срцето што ме туркаат повторно,и повторно кон тебе?!
No comments:
Post a Comment