Како кула од карти рушиш се во моето срце. Ги дуваш спомените во неповрат без ниту трошка желба повторно да градиш нови. Заминуваш оставајќи болни траги и не се вртиш дури ни да погледнеш дали сеуште стојам на своите нозе. Ме туркаш во бездните на болката без да размислиш дали некогаш ќе излезам од истите. Ме бришеш полека како никогаш и да не сум постоела. Не ни размислуваш за тоа што можеше да биде..
Иако во секој твој одговор велеше дека сум ти важна, замина без да оставиш простор да биде подобро. Замина како да беше само обичен патник во мојот живот. А беше многу повеќе. Секогаш ќе бидеш многу повеќе од луѓето кои исто како тебе доаѓаат и си заминуваат бидејќи за нив и во тоа се крие некаква важност и љубов.
ти благодарам
No comments:
Post a Comment